Η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής, είναι ένα δόγμα που έχει ως καταστατικό του την Αγία Γραφή, η οποία είναι Θεόπνευστη (Β’ Τιμόθεος γ’ 16). Ο αρχηγός της είναι ο ίδιος ο Σωτήρας μας ο Ιησούς Χριστός, οι δε υπηρετούντες Αυτόν, θεωρούνται δούλοι του.

Η σημασία των λέξεων του ονόματος είναι:

Ελευθέρα: διότι είναι αυτοκέφαλη, δηλαδή δεν έχει εξάρτηση -άμεση ή έμμεση- από καμία ξένη οργάνωση ελληνική ή εξωτερικού.

Αποστολική: διότι ο στόχος της είναι η λειτουργία της και η ζωή της να ταυτίζεται με την εκκλησία των αποστόλων του Ιησού Χριστού.

Εκκλησία: διότι θέλει να αποτελεί το ”σώμα του Χριστού” .

Πεντηκοστής: διότι πιστεύει ότι ο πιστός πρέπει να λάβει το Άγιο Πνεύμα και να ενδυθεί δύναμη εξ’ ύψους, όπως έλαβαν οι απόστολοι την ήμερα της Πεντηκοστής και όλοι οι πρώτοι χριστιανοί της πρώτης Αποστολικής Εκκλησίας.

Η ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ πιστεύει και εκτελεί:

α) Το ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΕΝ ΥΔΑΤΙ, εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Απαραίτητες προϋποθέσεις για να βαπτισθεί ένα άτομο στο νερό, είναι να έχει πιστέψει στο Χριστό και στο Ευαγγέλιό Του και να έχει μετανοήσει από την αμαρτία (Μάρκος ις’ 16, Πράξεις β’ 37-39). Γίνεται επομένως σε άνδρες και γυναίκες που είναι σε θέση να πιστέψουν και να μετανοήσουν (Πράξεις η’ 36-38).

β) Τη ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, που γίνεται ακριβώς όπως την έκαμε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός (Λουκάς κβ’ 14-20) και την παρέδωσε στους αποστόλους (Α’ Κορινθίους ια’ 23-27). Πιστεύει ότι ο οίνος και ο άρτος γίνονται σώμα και αίμα Χριστού πνευματικώς, διά της πίστεως (Α’ Κορινθίους ια’ 27-30). Στη Θεία Κοινωνία λαμβάνουν μέρος μόνο οι πιστοί χριστιανοί, οι οποίοι έχουν μετανοήσει από την αμαρτία (Α’ Κορινθίους ια’ 28). Η Θεία Κοινωνία γίνεται κάθε Κυριακή (Πράξεις κ’ 7).

γ) Το ΓΑΜΟ, που πρέπει να είναι τίμιος σύμφωνα με το Ευαγγέλιο (Εβραίους ιγ’ 4), απαγορευμένου του διαζυγίου, παρεκτός λόγου πορνείας (Ματθαίος ε’ 32) και μη επιτρεπομένου δευτέρου γάμου (Α’ Κορινθίους ζ’ 11). Μόνο ο θάνατος μπορεί να χωρίσει το ανδρόγυνο (Α’ Κορινθίους ζ’ 39), γι’ αυτό και η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής δεν δίνει διαζύγια.

δ) Το ΕΥΧΕΛΑΙΟ, όπου ο ποιμένας και οι πρεσβύτεροι αλέιφουν τον ασθενή με έλαιο, επιθέτουν τα χέρια τους επάνω του, προσεύχονται, όπως παραγγέλλει ο Λόγος του Θεού (Μάρκος ς’ 13, ις’ 18, Ιάκωβος ε’ 14), και ο Ιησούς Χριστός θεραπεύει τον ασθενή.

ε) Την ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ, που γίνεται από τον μετανοούντα αμαρτωλό ενώπιον πάντων (Μάρκος α’ 5, Πράξεις ιθ’ 18), ή κατ’ ιδίαν (Ιάκωβος ε’ 16), για να λάβει συγχώρεση από το μόνο Σωτήρα και Λυτρωτή, τον Ιησού Χριστό (Πράξεις δ’ 12).

στ) Το ΧΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ, που συνιστά στους πιστούς, να ζητήσουν από τον ίδιον το Σωτήρα μας Ιησού Χριστό, που είναι ο Μόνος δυνατός να χρίσει τον άνθρωπο με το Πνεύμα Του το Άγιο (Ματθαίος γ’ 11). Σαν σημείο ότι πραγματικά ένα άτομο έχει χρισθεί με Πνεύμα Άγιο, είναι το σημείο των ξένων γλωσσών, που δόθηκε στους αποστόλους και τους χριστιανούς της πρώτης αποστολικής Εκκλησίας (Πράξεις β’ 3, ι’ 46, ιθ’ 6, Α’ Κορινθίους ιδ’ 22).

ζ) Τις ΔΙΑΚΟΝΙΕΣ, που είναι πέντε και τις δίνει ο αρχηγός και τελειωτής της πίστεώς μας, ο Ιησούς Χριστός: “Και αυτός έδωκεν, άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτας, άλλους δε ευαγγελιστάς, άλλους δε ποιμένας και διδασκάλους”. Χειροτονεί επισκόπους, που λέγονται και πρεσβύτεροι ανά πάσαν εκκλησίαν (Πράξεις ιδ’ 23), πιστούς αδελφούς, που πρέπει να είναι απαραιτήτως παντρεμένοι, με παιδιά που τα έχουν στην υποταγή τους και με καλή μαρτυρία (Α’ Τιμοθέου γ’ 1-8, Τίτος α’ 5-10).